အသံတိတ္ ပညာေပး စာတမ္းေလးမ်ား

စာေရးသူသည္ ၿပီးခဲ့သည့္လက အာရပ္ေစာ္ဘြားမ်ားႏုိင္ငံ UAE (United Arab Emirate) ၏ ဒူဘုိင္း (Dubai) သို႔ ေရာက္ခဲ့ၿပီး ကုမၸဏီတစ္ခုသို႔အ၀င္ ၊ လူအမ်ား ျမင္သာသည့္ေနရာတြင္ ‘‘Use of fair remuneration policy’’ ဆိုသည့္ ေရႊေရာင္စာတမ္း ေလးကို ျဖတ္ကနဲေတြ႕လိုက္ရရာ အဆုိပါ ကုမၸဏီ၏၀န္ထမ္းမ်ား အေပၚထားရွိသည့္ သေဘာထားကို အကဲခတ္မိလိုက္ပါသည္။ ““တရားမွ်တတဲ့ လစာအခေၾကးေငြ ေပၚလစီကို က်င့္သံုးပါ”” ဆိုသည့္ အဆိုပါစာတမ္းေလးကို ဖတ္ၿပီး စာေရးသူႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရေသာအျဖစ္ အပ်က္ေလးတစ္ခုကို ျပန္လည္ေတြးေနမိပါေတာ့သည္။ ယင္းအျဖစ္ အပ်က္မွာ...

        ““ဘယ္လိုလဲ အဘေထြး ၊ ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းေနၿပီလား””

        ေခၽြးသံရႊဲရႊဲ အက်ႌစုတ္စုတ္ကို ရႊံ႕ဗြက္မည္းမည္းေတြႏွင့္ ဖာေထးထားသည့္ အဘေထြးရဲ႕အက်ႌက ဘယ္ေလာက္ပင္ပန္း ထားသည္ကို ျပေနသလိုပါ။

        ““ေတာ္ပါၿပီ ဆရာေလးရယ္ ၊ အဘ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ တျခားအလုပ္လုပ္စရာ ရွိလုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီအလုပ္လုပ္မွ ဒီေန႔ စားစရာပိုက္ဆံရမွာပါ။ ဒါေပမဲ့ ဆရာေလး ေျမာင္းတူးသမား ၊ အလုပ္ ၾကမ္းသမားမွာ သူ႔အလုပ္ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာဆိုတာ ရွိတယ္။ ဒီအလုပ္လုပ္ ၊ ဒီေလာက္ေပးမယ္ဆိုေပမဲ့ ေပးတဲ့လုပ္ခက တန္ရာတန္ဖိုးျဖစ္ေနမွ အလုပ္လုပ္တဲ့သူလည္း သူ႔ရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာေရာ ၊ သူ႔အလုပ္ဂုဏ္သိကၡာပါ ရွိေပမေပါ့ ဆရာေလးရယ္။ ဒီအလုပ္ကလြဲရင္ သင္း တျခားလုပ္စရာ မရွိဘူးဆိုၿပီး တစ္ပဲေျခာက္ျပားနဲ႔ လုပ္အားညႇစ္ထုတ္ေနရင္ေတာ့ အဘလွ်ာ ျမက္ေပါက္ပါေစ ၊ ပိုက္ဆံစကားေျပာတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္၊ တန္ရာတန္ဖိုးေလးေတာင္ မရရင္ေတာ့ အဘမလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး ကြယ့္””

        စာေရးသူ တဒဂၤေတာ့ တပည့္ေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္သြား သည္။ ဆရာျဖစ္သူကေတာ့ အိမ္နီးခ်င္းတစ္ဦးက ေျမာင္းေပါက္ ခိုင္းထားသည့္ အညာသားအဘိုးႀကီး အဘေထြးပဲ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ ႏိုင္ငံမွ အဘေထြးတင္ မဟုတ္ပါ။ အေနာက္ႏိုင္ငံမွ အေတြးအေခၚ ပညာရွင္ေတြကလည္း ‘‘People do not live by bread alone. They are pleased to get a good pay check’’ ဟု မိန္႔သည္။ ““လူေတြဟာ ေပါင္မုန္႔တစ္လံုးနဲ႔ အသက္မရွင္ႏိုင္ပါဘူး။ ထိုက္တန္ ျပည့္၀တဲ့ ေငြထုတ္လက္မွတ္ေလးတစ္ခုကမွ သူတို႔ရဲ႕ဘ၀အေမာ ၊ အလုပ္အေမာေတြကို ေျပေပ်ာက္ေစမယ္”” ဆိုသည့္ အဓိပၸာယ္ပါ။

        ယေန႔ စာေရးသူတို႔ႏိုင္ငံ၌ လုပ္အားကို အဆမတန္ညႇစ္ထုတ္ၿပီး လုပ္ခ လစာက်ေတာ့ တြန္႔တိုေနတတ္သည့္လုပ္ငန္းရွင္မ်ား မျမင္ခ်င္မွ အဆံုးပါ။ ေငြသည္ လူ႔ဘ၀တြင္ ပထမမဟုတ္ေသာ္လည္း ဒုတိယ ၊ တတိယလည္း မဟုတ္ပါ။ လုပ္ငန္းတစ္ခုတြင္ လုပ္ခလစာသည္ လုပ္သား၏လုပ္ငန္းဂုဏ္သိကၡာကို ရည္ၫႊန္းေနလွ်င္ ေငြသည္ ဤေနရာ၌ ဘ၀၏ ပထမပင္။ လုပ္ငန္း၏ ဂုဏ္သိကၡာသည္ လုပ္သား ၏ စိတ္ဓာတ္ကိုလည္း ျမင့္ခ်ီ ၊ နိမ့္ခ်ီ အစစျပဳျပင္ႏိုင္ပါသည္။ လုပ္ငန္း ဂုဏ္သိကၡာရွိေလ ၊ ျမင့္ေလမွ လုပ္သား၏ Motivation ျမင့္လာမွာ ျဖစ္သည္။ လုပ္ငန္း၏ ဂုဏ္သိကၡာရွိဖို႔ဆိုသည္မွာ ထိုက္တန္သည့္ လုပ္ခလစာသည္ အခရာ ျဖစ္သည္။

ထိုက္တန္သည့္ လုပ္ခလစာမရရွိ သည္ ့၀န္ထမ္းမ်ားထံ ျပည့္မီသည့္ ထုတ္လုပ္မႈစြမ္းအားမ်ား ေမွ်ာ္လင့္ မေနသင့္ပါဘူး။ Motivation မျမင္ေတာ့လွ်င္ ရလဒ္ေကာင္းမ်ား မေပၚထြက္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ ၀န္ထမ္း၏အလုပ္သည္ ကုမၸဏီ၏ အလုပ္ ပါ။ ၀န္ထမ္း၏ အလုပ္ဂုဏ္သိမ္ငယ္ျခင္းဟာ ကုမၸဏီ၏ဂုဏ္သိကၡာ ယုတ္ညံ့ျခင္းပါ။ သို႔ဆိုလွ်င္ စာေရးသူတုိ႔ႏိုင္ငံအတြင္းမွ လုပ္ငန္းရွင္ မ်ား စဥ္းစားသင့္သည္မွာ ““ငါတို႔ကုမၸဏီမွာ အဘေထြးေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားေနၿပီလား”” ဆိုတာပင္ ျဖစ္သည္။

လုပ္ငန္းတစ္ခုတြင္ လုပ္ခလစာသည္ လုပ္သား၏လုပ္ငန္းဂုဏ္သိကၡာကို ရည္ၫႊန္းေနလွ်င္ ေငြသည္ ဤေနရာ၌ ဘ၀၏ ပထမပင္။ လုပ္ငန္း၏ ဂုဏ္သိကၡာသည္ လုပ္သား ၏ စိတ္ဓာတ္ကိုလည္း ျမင့္ခ်ီ ၊ နိမ့္ခ်ီ အစစျပဳျပင္ႏိုင္ပါသည္။ လုပ္ငန္း ဂုဏ္သိကၡာရွိေလ ၊ ျမင့္ေလမွ လုပ္သား၏ Motivation ျမင့္လာမွာ ျဖစ္သည္။ လုပ္ငန္း၏ ဂုဏ္သိကၡာရွိဖို႔ဆိုသည္မွာ ထိုက္တန္သည့္ လုပ္ခလစာသည္ အခရာ ျဖစ္သည္။

        ေနာက္စာတမ္း တစ္ခုကေတာ့ ‘‘Let staff participants and involve in decision making’’ ဆိုသည့္ စာတမ္း ေလးပါ။ ““အဆံုးအျဖတ္ေပးတဲ့ ေနရာေတြမွာ ကိုယ့္၀န္ထမ္းေတြ ပါ၀င္ေစဖို႔ပဲ”” ဟု လိုရင္းကို ေျပာလုိ႔ရသည္။ ၎ကို ေတြးမိသည္ ကေတာ့...

        ““လာမ႐ႈပ္နဲ႔ သြားစမ္း ၊ ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ သြားေနစမ္း””

        ““အဲဒါပဲဗ်ာ။ ျပႆနာတစ္ခု ရွင္းၿပီဆို ဒီကေလးေတြက လာလာ နားေထာင္ေနတာပဲ။ ေတာ္ေတာ္႐ႈပ္တဲ့ ငတိေလးေတြ””

        ယင္းကေတာ့ စာေရးသူအလုပ္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ အေရး ႀကီးကိစၥတစ္ခု ေပၚလာျခင္းေၾကာင့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္သူငယ္ခ်င္း တစ္ဦးအိမ္တြင္ သြားေရာက္ၿပီး တုိင္ပင္ေဆြးေႏြး အေျဖရွာေနတုန္း သူ႔ကေလးမ်ား လာနားေထာင္၍ သူငယ္ခ်င္းက ေမာင္းထုတ္လိုက္ တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ေရာက္ေတာ့ စိတ္တည္ၿငိမ္မႈ အတန္အသင့္ ရလာၿပီး ျပန္ေတြးမိသည္။ ကေလးမ်ားကို လူရာမသြင္းသည့္ ကိစၥကိုပါ။

        လူျဖစ္ၿပီး လူရာသြင္းမခံရျခင္းသည္ တကယ္ေတာ့ မေကာင္းသည့္လကၡဏာ ျဖစ္သည္။ ““ကေလး ကေလးေနရာေန”” ။ သည္စကားလံုးက အေရွ႕တိုင္းတြင္ (အထူးသျဖင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္) လူႀကီးမ်ား သိပ္ခံုမင္သည့္ အေတြးအေခၚမွား စကားလံုးပါ။ ကေလး ေကာ တစ္ေန႔လူႀကီး မျဖစ္ေတာ့ဘူးလား။ ဒီလိုပါပဲ လက္ေအာက္ ငယ္သား ၀န္ထမ္းေတြကေကာ အထက္လူႀကီး၏ ရာထူးကို တစ္ေန႔ လက္ဆင့္ကမ္း ထမ္းေဆာင္ရမည္ဟု မေမွ်ာ္မွန္းရေတာ့ဘူးလား။ ၀န္ထမ္းမ်ားကို သူတုိ႔ အလုပ္လုပ္ေပးေနသည့္ ကုမၸဏီ၏ ေပၚေပါက္ လာသည့္ ျပႆနာမ်ား ေျဖရွင္းသည့္ေနရာ၌ ပါ၀င္ေဆြးေႏြးခြင့္ မေပးေတာ့ဘူးလား။ တကယ္ေတာ့ သူတို႔၏ တစ္ေပါင္းတစ္စည္းႏွင့္ တစ္သားတည္းဆုိသည့္ စိတ္ဓာတ္သည္ ကုမၸဏီလုပ္ငန္းတစ္ခု၏ ေရႊေရာင္လက္သည့္ ေရွ႕ေရးအတြက္ တစ္အားပါ။

အခ်ဳိ႕ျပႆနာ ေျဖရွင္းသည့္ေနရာတြင္ အရည္အေသြးတက္လာသလို အေတြ႕ အႀကံဳေတြလည္း ရွိလာပါမည္။ မည္သည့္ကိစၥမ်ားမွာ လက္ေအာက္ငယ္သားမ်ား ပါ၀င္ေဆြးေႏြးေစသင့္သည္ ၊ မည္သည့္ကိစၥမ်ား ကေတာ့ အထက္လူႀကီးပိုင္းပဲ စဥ္းစားေဆြးေႏြးသင့္သည္ဆိုသည္ ကေတာ့ အေတြ႕အႀကံဳ ၊ အရည္အခ်င္းႏွင့္ယွဥ္ၿပီး စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ ရမွာ ျဖစ္သည္။ လက္ေအာက္ငယ္သားမ်ားကို အေရးေပးေျဖရွင္း ခိုင္းၿပီး ထြက္လာသည့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ရလဒ္မွားျခင္း ၊ မွန္ျခင္းကိုေတာ့ ကိုယ္ကဦးေဆာင္ၿပီး Guideline ေပးရမွာ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ တန္ဖိုးျဖတ္မရသည့္ အေရးပါဆံုးရလဒ္ကေတာ့ ၎တုိ႔ကို အရာ ေပးျခင္းႏွင့္ ၎တို႔၏ Motivation ျမင့္တက္လာတာပါပဲ။ ျမင့္မား လာသည့္ Motivation သည္ မိမိကုမၸဏီလုပ္ငန္း ေအာင္ျမင္မႈ အတြက္ အုတ္ခ်ပ္ကုေဋကုဋာ ဆုိသည္ကေတာ့ အေသအခ်ာပင္ ျဖစ္သည္။

        ေနာက္စာတမ္းတစ္ခုကေတာ့ ‘‘Do not blame your staff ’’။ သေဘာကေတာ့ ““၀န္ထမ္းမ်ားကို အျပစ္မတင္ပါႏွင့္”” ဟု အဓိပၸာယ္ရသည္။ ဤစာတမ္းကို ဖတ္ၿပီး ေတြးမိသည္ကေတာ့...

        ညေန႐ံုးမွအျပန္ ထမင္းဆာဆာႏွင့္ ထား၀ယ္သားပီပီ ငါးပိသုပ္ေလးကို ခရမ္းၾကြပ္သီးေလးႏွင့္ ထမင္းထဲျမႇဳပ္ၿပီး အားရပါးရ

စာေရးသူသည္ ဗဟိုသမ၀ါယမေကာလိပ္၏ (အၿငိမ္းစား) ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ယခုလက္ရွိတြင္ Myanmar Classic Group Co., Ltd. (Chigo Aircon)၏ အႀကံေပးအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေန ပါသည္။ ထို့ျပင္ ဂ်ာနယ္ ၊ မဂၢဇင္းမ်ားတြင္ ပင္တိုင္ေဆာင္းပါးရွင္အျဖစ္ ေဆာင္းပါးမ်ားကို ေရးသားေနသလို စြန့္ဦးတီထြင္လုပ္ငန္းရွင္ ၊ အမႈေဆာင္အရာရွိခ်ဳပ္ ၊ ကိုယ္က်င့္တရား ၁၀၁ ၊ လုပ္ငန္းခြင္ျပႆနာအေမးႏွင့္ အေျဖမ်ား စေသာ လံုးခ်င္းစာအုပ္ ၁၆ အုပ္ ကိုလည္း ေရးသားထားပါသည္။

---

ေလြးလိုက္မိသည္။ ငါးပိသုပ္က ငါးပိမ်ားေနၿပီး ငန္က်ိေနသျဖင့္ စိတ္တိုတုိႏွင့္ အိမ္ေနာက္ေဖးက Domestic Helper ႏွစ္ဦးကို ေအာ္ေမးမိရာ တစ္ဦးက ““ကၽြန္မသုပ္တာပါ”” ဟု ျပန္ေျဖလိုက္ျခင္း ပင္ ျဖစ္သည္။

        ““ေအး ေကာင္းပါတယ္ကြာ။ ေနာက္တစ္ခါ ငါးပိသုပ္ရင္ ငါးပိနည္းနည္းေလွ်ာ့ထည့္ေနာ္ သမီး”” ။ သူတုိ႔ေက်နပ္သြားေအာင္ သာ ေျပာလုိက္ရသည္။ ငါးပိသုပ္ကို ဆက္မႏိႈက္ေတာ့။ ေသြးတိုး႐ံုသာ ရွိေတာ့သည္။ ထမင္းပြဲကို အျခားဟင္းမ်ားႏွင့္ အဆံုးသတ္လိုက္ ရသည္။ အဲဒီ Helper ႏွစ္ဦးမွာ ဟင္းခ်က္ရာတြင္ အေပါက္အလမ္း မတည့္သျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ အျခားကိစၥရပ္မ်ား လုပ္ေဆာင္ေစရာ တြင္လည္း ပံုစံမက်သျဖင့္လည္းေကာင္း တစ္အိမ္သားလံုး၏ဆူပူ မာန္မဲမႈမ်ားကို မၾကာခဏခံေနၾကရၿပီး ေတာကိုျပန္မည္ တကဲကဲလုပ္ ေနသျဖင့္ မနည္းေခ်ာ့ေမာ့ႏွစ္သိမ့္ေနရသူမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။

        သူတုိ႔မရွိလွ်င္လည္း မျဖစ္သည့္ အေျခအေနမ်ဳိးျဖစ္သျဖင့္ သူတို႔ႏွင့္ဆက္ဆံေရးကို ပံုစံတစ္မ်ဳိးေျပာင္းရန္ မိသားစုအစည္း အေ၀းထိုင္ညႇိႏိႈင္းကာ အခ်ဳိးေျပာင္းလိုက္ရေပေတာ့သည္။ ယင္း အခ်က္မွာ သူတို႔ႏွင့္ေျပာဆုိတုိင္း အႀကိဳက္မေတြ႕ေသာ္လည္း အျပစ္မေျပာရန္ဆိုသည့္ အခ်က္ပင္ ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္ရာ ငါးပိသုပ္ ငန္ေနသည့္ကိစၥကို အျပစ္လံုး၀မေျပာေတာ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ယင္းသို႔ မိသားစုတစ္စုလံုး တက္ညီလက္ညီ သူတို႔ႏွင့္ေျပာဆုိဆက္ဆံတိုင္း မခ်ီးက်ဴးသည့္တိုင္ အျပစ္မတင္ေတာ့သည့္အခ်ိန္မွစ၍ ေတာျပန္ မည့္စကား လံုး၀မဟေတာ့။ ၎အျပင္ အိမ္မႈကိစၥအ၀၀ႏွင့္ အခ်က္ အျပဳတ္ကိစၥတိုင္းတြင္ ယခင္ကထက္ ပိုမိုႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္လာ သည္ကို ေတြ႕ရေပသည္။

        အသိဉာဏ္နည္းပါးေသာ Domestic Helper တုိ႔သည္ ပင္လွ်င္ အျပစ္မတင္သည့္အခါ စိတ္ဓာတ္တက္ႂကြၿပီး အရင္ကထက္ ပိုၿပီးလုပ္လာခဲ့လွ်င္ အသိဉာဏ္ပညာရွိသည့္ ကိုယ့္ကုမၸဏီက ၀န္ထမ္း မ်ားကို သူတုိ႔၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ၿပီးတုိင္းၿပီးတိုင္း အျပစ္မတင္သည့္ အျပင္ ခ်ီးက်ဴးမႈမ်ားျပဳလုိက္လွ်င္ျဖင့္။

        ေနာက္စာတမ္းေလးတစ္ခုကေတာ့ “Trust your staff’” ပါ။ ““ကိုယ့္၀န္ထမ္းေတြကို ယံုပါတဲ့”” ကိုယ္ေတြ႕အျဖစ္ အပ်က္ေလးတစ္ခုကို ေျပာရလွ်င္။

        ““ဘယ္ေလာက္က်လဲ ၊ ကားျပင္တာ””

        ““၂၅,၀၀၀ က်တယ္ေဖေဖ ၊ သားေတာင္ ႏွစ္ေထာင္စိုက္ခဲ့ ရေသးတယ္””

        ““ဟာ မင္းဟာ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ဒီေလာက္ မက်ႏိုင္ပါဘူးကြာ””

        ““အဲဒါဆိုလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ေနာက္မခိုင္းနဲ႔ဗ်ာ””

        သာမန္ၾကည့္လွ်င္ ေတာ္ေတာ္႐ိုင္းသည့္သားဟု ဆိုရမွာပါ။ သို႔ေသာ္ ေဒါသကို ခ်ဳပ္တည္းၿပီး ျပႆနာကို ေသခ်ာေစ့ငုၾကည့္သည့္ အခါ ကိုယ္က မယံုသကၤာႏွင့္ ေျပာလုိက္ေတာ့ မေလးစားမႈႏွင့္ ကိုယ့္ အေဖကို ျပန္ပက္လိုက္တာပါပဲဆုိတာ သိလာရသည္။ ဤသည္မွာ လူတစ္ေယာက္အေပၚ မယံုသကၤာစိတ္ႏွင့္ခိုင္းသည္ ၊ မယံုသကၤာစိတ္ ႏွင့္ နားေထာင္မည္ ၊ မယံုသကၤာစိတ္ႏွင့္ သံုးသပ္သည္ဆိုလွ်င္ ပဋိပကၡ (Conflict) ရလာမွာပါ။ မယံုသင့္သည့္ သူကိုမယံုသည္မွာ မွန္ေသာ္ လည္း ကိုယ္ယံု၍ ခိုင္းလိုက္သည့္သူကို မယံုသကၤာစိတ္ထားေနျခင္းမွာ အရည္အေသြးညံ့သည့္ လူႀကီးမ်ား စိတ္ထားပါ။ အ႐ိုင္းအစိုင္းဟု ေျပာမရသည့္ သားကေတာင္ အေဖကို ထုိသို႔ျပန္ေျပာခဲ့လွ်င္ အေဖႏွင့္ သားမဟုတ္သည့္ ၊ ကုမၸဏီအထက္လူႀကီးႏွင့္ လက္ေအာက္ငယ္သား ၀န္ထမ္းမ်ားၾကားထဲ Mutual Trust ဆိုသည့္ အျပန္အလွန္ယံု ၾကည္မႈမရွိလွ်င္ အလြန္ မခံခ်ိမခံသာျဖစ္ေနမည္ ဆိုသည္ကို ေတြးလို႔ ရသည္။

ကိုယ့္ကို ထမင္းေကၽြးသည့္ အလုပ္ေလး ျပဳတ္မသြားေအာင္ က်ားကန္ထားရသည့္၊ တကယ္မဟုတ္ဘဲျဖင့္ မယံုသကၤာအျဖစ္ခံေန ရသည့္ ၀န္ထမ္းမ်ား ဒုနဲ႔ေဒးပါ။ အရာရာကို မ်က္စိမွိတ္ယံုၾကည္ရ မည္ဟုေတာ့ မဆိုလိုပါ။ အထက္လူႀကီးအေနျဖင့္ ကိုယ္ယံု၍ခိုင္း လိုက္သည့္ ၀န္ထမ္းကို Trust ထားသလို ၀န္ထမ္းကလည္း ကိုယ့္ အထက္အရာရွိ၏ အရည္အေသြးအေပၚ Trust ထားမည္ဆိုလွ်င္ Mutual Trust တည္တံ့ၿပီး လုပ္ငန္းခြင္ေဆာင္ရြက္မႈ အရည္အေသြး တက္လာမွာပါ။ ကိုယ့္ေက်းဇူးရွင္ဖခင္ကိုပင္ Trust ရွိမလာေတာ့ ငရဲအက်ခံ ေစာ္ကားရဲေသးတာ ၊ ဘာမွမေတာ္သည့္ အထက္လူႀကီး မ်ားကို Trust အမဲ့ခံရသည့္ ၀န္ထမ္းမ်ားက အသံတိတ္ စိတ္ထဲ မွာ ႀကိတ္မွိတ္ၿပီး မည္မွ်ေစာ္ကားေနၿပီလဲဆိုတာ သတိထားၾကည့္ သင့္သည္။

        လူတစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္၏ Mutual Trust သည္ တစ္ဦး၏စိတ္ကို တစ္ဦးက Motivate လုပ္ႏိုင္သလို ၊ လုပ္ငန္းတစ္ခု ေအာင္ျမင္စြာၿပီးေျမာက္ဖို႔ကိုလည္း Mutual Trust က အဓိက အခန္းက႑က ပါ၀င္ေနသည္ဆိုတာလည္း သတိခ်ပ္သင့္သည္။

        အားလံုးကို ၿခံဳ၍တင္ျပရလွ်င္ ကုမၸဏီ၏တာ၀န္ရွိ ပုဂၢိဳလ္ မ်ားသည္ မိမိတို႔ ကုမၸဏီလုပ္ငန္းမ်ားကို ထဲထဲ၀င္၀င္လုပ္ေပးေနၾက ေသာ ၀န္ထမ္းလႊာအသီးသီးႏွင့္ စီမံခန္႔ခြဲ ဆက္ဆံၾကရာတြင္ လူသား ဆန္ဆန္ႏွင့္ သတိႀကီးစြာ ဆက္ဆံတတ္ၾကဖို႕ လိုေၾကာင္းကို အသံ တိတ္ပညာေပးစာတမ္းေလးမ်ားက ေဖာ္ျပေနေပသည္။

This is a copy article.
Credit to - B2B Magazine,Myanmar